Słowenia – Triglav

OPIS (Wikipedia):

Triglav (niem. Terglau, wł. Tricorno, 2864 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Alp Julijskich (część Alp Wschodnich). Jest najwyższym szczytem Słowenii i znajduje się w herbie i na fladze tego kraju. Wznosi się pomiędzy doliną Vrata na północy a kotliną Velo Polje na południu. Od północnej strony opada ponad 1000-metrową ścianą, której eksploracja odegrała istotną rolę w rozwoju słoweńskiego alpinizmu. W pobliżu kopuły znajdują się resztki lodowca, tzw. Triglávski ledeník.

Triglav (co po słoweńsku znaczy „Trójgłowy”) wbrew temu, co można by sądzić na podstawie nazwy, nie posiada wcale trzech wierzchołków. Jedynie oglądając go z niektórych miejsc od południowego wschodu, np. z okolic Vodnikov Dom, trzecim obok głównego szczytu i Małego Triglava (2725 m n.p.m.) wierzchołkiem góry wydaje się być Rjavec (2568 m n.p.m.). Nazwa Triglav wiąże się ze średniowiecznymi słowiańskimi wierzeniami, które na wierzchołku góry umiejscowiały siedzibę potężnego Trojana – pogańskiego bóstwa wody, ziemi i podziemi. Po raz pierwszy nazwa Triglav pojawiła się w 1573 r.

Triglav został uznany za symbol słowiańskości, dlatego też w 1889 roku ksiądz z pobliskiej wsi, Jakob Aljaž odkupił szczyt góry, by był on w słoweńskich rękach. Niedługo potem postawił tam cylindryczną wieżę z blachy służącą za schronienie przed burzą, tzw. stołp Aljaževa (Aljažev stolp lub Triglavski stolp) który został otwarty 7 sierpnia 1895. Obecnie jest on w posiadaniu Słoweńskiego Stowarzyszenia Alpinistycznego. Z inicjatywy księdza Aljaža powstało też schronisko pod szczytem Triglava.

Masyw górski Triglav stanowi teren parku narodowego.

---

Numer szczytu w/g wysokości korony europy: 10

---

Udokumentowana data wejścia: 07.08.2016 roku

---

Opis wejścia na szczyt:

Wejście na „narodową górę Słoweńców” rozpoczynamy od strony miasteczka Mojstrana. W miasteczku tym nocowaliśmy przed i po zdobyciu góry na kempingu Kamne (http://campingkamne.com). Jest to jedyny kemping w okolicy. Pod względem infrastruktury i warunków jest całkiem dobry. Koszt liczony jest od osoby (nie od namiotu czy samochodu). Można także wynająć sobie cały domek letniskowy, ale są to już dużo większe pieniądze niż koszt noclegu w namiocie. Mankamentem tego kempingu jest dodatkowo płatna ciepła woda.

Na szczyt wystartowaliśmy rano, przed godziną siódmą. Śpiąc na kempingu należy pamiętać, iż szlaban zamykany jest na noc, a otwierany po godzinie siódmej, dlatego należy   wystawić samochód na parking przed kempingiem. Po zapakowaniu plecaków i siebie przejeżdżamy przez całe miasteczko Mojstrna i kierujemy się w stronę schroniska Alzajev Dom (wysokość 1015 m npm). Długość drogi z kempingu wynosi około 15 km, sama droga do schroniska od tablicy parku to około 10 km. Należy uważać na duże wertepy, stromość drogi oraz fakt, że jest dość wąska. Jest też uczęszczana przez ludzi i krowy (tak krowy, duże jasne krowy). Przed samym schroniskiem znajduje się duży parking. Parking jest płatny. Po zaparkowaniu samochodu udajemy się w stronę schroniska, gdzie znajduje się start szlaku na przełęcz Luknja.

Pierwszy etap podejścia wiedzie przez las dobrze wydeptaną ścieżką. Mijamy pomnik ludzi gór, poległych w walkach partyzanckich w Alpach Julijskich. Pomnik przypomina wielki hak wbity w skałę, na którym zawieszony jest karabinek. Kierując się ścieżką, która zaczyna dość mocno pokazywać swoją krzywiznę mocno nabieramy wysokości.  Potem zaczyna się pojawiać roślinność niższa, dopiero przy samej przełęczy jest jej brak. Końcowe podejście pod przełęcz to wejście po piargach. Należy uważać by z nich nie zjechać. Końcowy odcinek ubezpieczony jest ferratą.

Na samej przełęczy (wysokość 1758 m npm) odpoczywamy i zakładamy uprzęże. Start na Triglav odbywa się około 10 metrów powyżej przełęczy. Warto startować w mniejszych grupach z delikatnym przesunięciem czasowym, zapewni nam to swobodne, bez kolizyjne poruszanie się pod górę. Droga ubezpieczona jest na początku, na starcie. Szybko nabieramy wysokości. Same liny ferratowe mam wrażenie znajdują się w miejscach zbytecznych, a tam gdzie by się przydały jest ich brak. Po pierwszych paru metrach „drogi ubezpieczonej” udajemy się wąską ścieżką z przepięknym widokiem na dolinę oraz otaczające dwutysięczne szczyty. Nadal szybko nabieramy wysokości podchodząc po około 1h pod grań. Tutaj robimy chwilę przerwy, bo jak się okazało mamy nadwyżkę czasu szlakowego.

Wejście na samą grań odbywa się także bez problemu. Sama grań jest częściowo ubezpieczona stalowymi linami oraz sterczącymi powbijanymi prętami. Pręty takie znajdują się także w kominach oraz wąskich podejściach. Przemieszczanie się samą granią jest bardzo przyjemne. Skała „dobrze trzyma”. Należy uważać na bardzo silne podmuchy wiatru, które występują na odsłoniętych obszarach grani oraz w kominach.

Po przejściu grani dostajemy się na dużą skalną polanę, gdzie mamy  niesamowite widoki na otaczające wzniesienia. Pogoda jest świetna, przejrzystość idealna. W czasie podchodzenia pod główny wierzchołek mijamy spore połacie brunatnego śniegu. Są to resztki lodowca – Triglávski ledeník. Często także występują małe zamarznięte oczka wodne pokryte cienką warstwą śniegu. Trzeba uważać, gdyż na jednym z nich mocno zbiłem sobie cztery litery chcąc wykonać dłuższy krok. Po kilku skrętach na skalnej pustyni pojawia się druga część grani, która schodzi w dół, by po parudziesięciu metrach znów kierować się ku górze. Kolejnym zagrożeniem mogą być spore dziury w skale, w które nieopatrznie można wpaść. Mimo świetnej pogody nie było widać dna owych dziur. Śmialiśmy się, że pewnie jest to „winda na parter”. Fakt faktem, trzeba patrzeć pod nogi. Po przejściu drugiej grani ukazuje się nam wielkie wzniesienie wystające z płaszczyzny, tak, to jest  nasz cel Triglav.

Po delikatnym odpoczynku kierujemy się w stronę „końcowego podejścia”, tak przynajmniej to wygląda. Ogrom wzniesienia pojawia się dopiero po podejściu pod niego. Końcówka podejścia jest piargowa i w tym miejscu zaczynają schodzić się pozostałe szlaki. Samo wejście w górę jest ubezpieczone na początku i wchodzi się pojedynczo zachowując ostrożność. Warto też mieć założony kask z racji, iż ta część szlaku jest dwukierunkowa. Skała jest krucha i często słychać  stukot spadających odłamków. Teraz zaczyna się mocny wzrost wysokości. Mocno także opadają siły fizyczne, gdyż zaczyna operować na nas centralnie słońce. Okulary są niezbędne. Po kilku parominutowych odpoczynkach dochodzimy do małego siodła, z którego widać piękną panoramę przebytej drogi, a z drugiej strony na horyzoncie widać w dolinie schronisko Dom Planika. Widać także Mały Triglav oraz podejście pod niego ze schroniska Dom Planika.

Podążając w słońcu wyznaczoną krętą ścieżką kierujemy się ku górze. Część jest ubezpieczona linami stalowymi, chociaż ich obecność jest zbędna. Tutaj też zaczyna się już spory korek wymuszony wąską ścieżką. Po około 45 minutach marszu pod górę naszym oczom ukazuje się szczyt. Dojście zajmuje nam dodatkowe 15 minut.

Sam szczyt jest dość duży, posiada sporo miejsca do odpoczynku. Jako punkt centralny postawiony jest metalowy, cylindryczny schron z metalową flagą. Obok schronu jest książka wejść, jednak ktoś zapomniał ją zabezpieczyć i cała jest zamoczona, nieczytelna. Książka jest pod stołem z pamiątkowym stemplem (niestety nie ma tuszu),  obok owego stołu siedzi sobie jegomość, który ma nowoczesny działający stempel. Jegomość także sprzedaje piwo. Koszt piwa nieznany, stempel – gratis. Po akcji robienia zdjęć, spotkaniu grupy Polaków z okolic Krakowa (serdecznie pozdrawiam) powoli zaczynamy kończyć odpoczynek. Czeka nas długa droga w dół. Plan to zejście drogą w stronę Małego Triglav’a i zejście do schroniska Triglavski dom (wysokość 2515 m npm).

Zejście granią (ubezpieczona droga ze stalową liną) jest dwu kierunkowe. W większości przypadków da się iść tak by schodzący byli po jednej stronie, wchodzący po drugiej. Takie zejście jest do samej wysokości Małego Triglav’a. Zejście  bardzo przyjemne. Mankament, grań jest już dość mocno  nasłoneczniona. Po osiągnięciu wysokości Małego Triglav’a następuje mocne strome zejście w dół. Już z samej góry widać schronisko Triglavski dom, które jest wizualnie jeszcze bardzo małe (kwestia wysokości i perspektywy). Zejście to kluczenie po stopniach w dół. Należy uważać na wchodzących w górę. Na tym odcinku jest już dużo mniej miejsca na tzw. mijanki. Kask nadal jest wskazany.

Po zejściu do wysokości schroniska idziemy jeszcze parę metrów. Schronisko jest mocno oblegane, praktycznie wszystkie ławki są zajęte. Siadamy po prawej stronie od stacji meteo odpoczywając, delektujemy się pokonaną drogą. Teraz czeka nas zejście w dół do schroniska Alzajev Dom.

Samo zejście jest dość dobrze widoczne. Praktycznie kierujemy się na azymut. Zejście to podążanie między szerokimi szczelinami  skalnymi. Dodatkowo trzeba uważać na sadzawki z wodą. Droga prowadzi do rozwidlenia na dwa odrębne szlaki. Szlaki te są pod względem czasu takie same (około 2,5 h). Jeden, który prowadzi w dół jest bardzo piargowaty. Drugi prowadzi trawersem po prawej stronie doliny. Wybieramy trawers. Za znakiem pod skałą jest źródełko wody. Można uzupełnić brakujący zapas.

Przy zejściu trawersem należy uważać na wąskie półki skalne, spore przewyższenia. Często wchodzimy też z powrotem pod górę by za chwilę zejść ponownie w dół. Droga jednak jest bardzo urokliwa i warta przejścia. Po około 1,5 h dochodzimy do wysokości lasu.  W delikatnym cieniu schodzimy dalej w dół dochodząc do pomnika ludzi gór. Po paru dodatkowych metrach znajdujemy się na parkingu.

Czas wejścia i zejścia – 13,5 h, bardzo dobre warunki. Wejście szlakowe: 14 h.

---

Napotkane trudności:

• długość drogi
• ponad 2000 metrów przewyższenia
• spore podmuchy wiatru na grani

---

Wymagany sprzęt:

• wygodne buty, czapka, kurtka przeciwwiatrowa, okulary, krem do opalania, lonża via ferratowa, uprząż wspinaczkowa
• woda, jedzenie szturmowe (szczególnie przy złej pogodzie, a co za tym idzie długim męczącym podejściu)

---

Koszty zdobycia szczytu:

• koszty dojazdu (my dojechaliśmy samochodem z Radomia)
• koszty noclegu na kempingu kamne, około 42 zł za osobę – 1 doba, możliwy nocleg w schronisku Alzajev Dom, koszt około 60 zł w pokoju 10 osobowym.
• parking, około 12 zł za samochód osobowy

---

Video wejścia:

---

Dane wejściowe:

Słowenia, Triglav, Garmin Adventures

---

Galeria wejścia:

---